De la Sekretarieco de ILA (Internacia Laborista Asocio), publike ni volas denunci serion de atakoj, kiuj de iuj jaroj ricevas niajn sekciojn en diversaj partoj de la mondo. Denove ni estas devigitaj defendi al nia internacia organizo de similaj agresoj.

Montriĝas komplekse difini kiam ĉiuj ĉi atakoj komenciĝis, sed ni riskus aserti ke ili komenciĝis dum la jaro 2016, kiam la CNT de Hispanio kaj la USI de Italio, kiuj ankoraŭ estis sekcioj de ILA, publikigis iujn komunikojn, per kiuj ili parolis pri la bezono “refondi ILA”.

Ĉi tiuj Sekcioj formulis en sekvaj Kongresoj serion de malakceptitaj aroj de proponoj, kiuj konsistis doni la plimulton de la voĉoj en ILA al kelkaj sekcioj, kun mastrumanta voĉo al la CNT de Hispanio kaj limigi la aliron al ILA nur al grandaj organizoj. La proponita sistemo estis speciale desegnita tiel ke nur la tri sekcioj, kiuj antaŭemigis la “refondon”, povis mastrumi ĝin.

Tiel la “refondo” de ILA povus esti aprobita nur per la voĉoj favoraj al ĉi tiuj tri plej mulnombraj Sekcioj, kaj konsentis sen konsideri la opinion de la plimulto de ĝiaj Sekcioj.

Ili estis hispana CNT, itala USI kaj germana FAU.

USI jam diskutis ene de ILA dum multaj jaroj pro sia partopreno en sindikataj elektoj (nomata RSU en Italio). Kompreneble, ĉi tio signifis malobservon de la principo de rekta agado kiel metodo de lukto por laboristinoj. Do USI akceptis la delegacion de la lukto per komitatoj, vertikalaj organizaĵoj kaj perantoj, kiuj diluas kaj estingas la laboristan konflikton.

Ili helpis meti la decidan kaj batalan kapablojn de la laboristoj ĉe la manoj de sindikataj burokratioj, kiujn la ŝtato kaj la patronoj protektas kaj subtenas.

FAU siaflanke malobservis internaciajn kontaktakordojn dum kelkaj jaroj. Dorse de la aliaj Sekcioj, ĝi subtenis sindikatojn kontraŭajn al anarkisindikatismo. Ili estis vertikalaj sindikatoj en sia interna funkciado, ligitaj al politikaj partioj kaj ricevantaj ŝtatajn subvenciojn. Ili eĉ subtenis sindikatojn malkaŝe kontraŭajn al iuj Sekcioj de ILA.

En hispana CNT, tiutempe aperis frakcio, kiu celis deturni sian internan funkciadon de la principoj de anarkiismo. Ĉi tiu frakcio sukcesis doti la komitatojn de granda potenco post la Kordoba Kongreso en 2010. Ĉi tio rezultigis la transformon de horizontala organizo en organizon regatan de profunda aŭtoritatismo. La manko de horizontaleco elĉenigis serion da amasaj purigoj de dekoj da Sindikatoj, kiuj protestis aŭ kritikis ĉi tiun aŭtoritateman dinamikon. Tiuj, kiuj kritikis la absolutan mankon de travideblo en monadministrado fare de la komitatoj, estis forpelitaj. Kaj la manko de travideblo permesis daŭrajn defraŭdojn, pri kiuj neniu sekretario devis respondi. Tiuj, kiuj kritikis la enkondukon de pagitaj gvidantoj kaj la aliron al politikaj partioj, estis forpelitaj. La pordo estis malfermita al eniro de profesioaj politikistoj, kaj eĉ entreprenistoj kun salajruloj, al la komitatoj. Ĉio ĉi permesis transiron de anarkisindikatisma kaj liberecana diskurso al neŭtrala, reformisma kaj socidemokrata sindikatismo. Ĉi tiu procezo kulminis per la nuna CNT-ILK.

Kiel iliaj proponoj estis malakceptitaj de ILA, ĉi tiuj tri Sekcioj prenis la decidon antaŭenigi disigon ene de la Internacio. Disigo, kiu ankaŭ inter iuj el ĉi tiuj Sekcioj eĉ en estis diskutita de la militemo. Tiutempe CNT de Hispanio, USI kaj FAU kunvokis Internacian Konferencon, kiu finfine okazis en Barakaldo (Hispanio), en kiu oni diskutis pri la disigo de ILA. Malgraŭ temi pri disigo, organizantoj de ĉi tiu Konferenco anoncis ĝin kiel Konferencon por “refondo de ILA”. Ĉi tiu “refondo” neniam estis aprobita, nek eĉ proponita aŭ diskutita en iuj el la oficialaj Kongresoj de la Internacio.

Tiumomente ILA-Sekretarieco publikigis deklaron titolitan “Miskomprenoj pri la disigita konferenco”. En kiu estis klare, ke tiu Internacia Konferenco okazis kontraŭ la Statutoj kaj kontraŭ la interkonsentoj adoptitaj de ILA-Kongresoj. Resume, ĝi en estis alvokita de ILA, aŭ de iu ajn interkonsento de la Internacio.

Ĉi tiun Konferencon ĉeestis USI, FAU, IP (pollando) kaj ESE (Grekio), CNT de Hispanio, CNT de Francio, FORA kaj Rocinante de Grekio. La IWW el Britio, Usono kaj Germanio ankaŭ ĉeestis kiel observantoj. Ili invitis en la plenajn membrojn de ILA, sed aliajn organizojn ekster ĝi, kun la intenco elekti partiojn por la disigo . Ili “refondis” ILA malantaŭ la dorso de ILA. Cetere ne ĉiuj delegitoj de ĉi tiuj organizoj havis mandatojn partopreni en ĉi tiu nova internacio.

Fine, nur kvar organizoj, kiuj iam en ILA, estis parto de la dividanta frakcio: CNT Hispanio, FAU, USI kaj FORA. La resto de la organizoj, kiuj konsistigis ILA, restis fidela al ĝiaj interkonsentoj, principoj kaj statutoj.

Post ĉi tiuj jam plenumitaj aferoj, ILA-Varsovia Kongreso konsentis malfiliigi CNT, FAU kaj USI sekve de konscia malatento al la horizontala procezo, statutoj kaj kotizon de ILA.

La disigaj kaj detruaj provoj de la Konfederacia Komitato de CNT en komplico kune FAU kaj USI estas nenio alia ol atako kontraŭ la principoj, taktikoj kaj celoj de ILA kaj anarkisindikatismo. Do estis klare, ke ĉi tiuj tri sekcioj agas kontraŭ ILA kaj, en multaj kazoj, ekster sia propra militemo. Ĉi tiu estis tre klara kazo okazinta en hispana CNT. Ĝia Konfederacia Komitato unuflanke decidis ĉesi pagi kotizojn al ILA. La membroj plu pagis sian kotizon ĉiumonate, kaj la Konfederacia Komitato konservis la parton asignotan al ILA, sen ke la organizo decidis.

Kiel ili ne havis internan konsenton en la sekcioj, ili disvolvis tre klaran strategion. Ili preferis devigi sian elpelon de ILA pro malpravigebla nepago de kotizoj, dum ili preparis sian propran paralelan internacion.

Malmulte poste, la dividanta frakcio adoptis la nomon de Internacia Konfederacio de Laboro (ILK), ene estis integritaj grupoj kiel IWW Usono, IWW Kanado, FORA (Argentino), ESE (Grekio), CNT-ILK (Hispanio), FAU (Germanio), USI (Italio) kaj IP (Pollando).

Tamen CNT de Hispanio, kiu supozis havi internan konsenton en siaj decidoj, ne povis simuli. Multaj Sindikatoj estis forpelitaj kontraŭ la statutoj kaj iliaj interkonsentoj, aŭ memvole malfederis, kaj aliaj ne konsentis. CNT perdis pli ol tridek Sindikatojn tra sia teritorio ekde 2010, pro la reformisma drivo, kiun la organizo adoptis.

La drivo al reformismo en la CNT-ILK kaj ĝia elpelo de ILA kaŭzis konsiderindan parton de ĉi tiuj forpelitaj kaj neorganike malfederataj Sindikatoj de CNT decidis regrupiĝi, rekuperante siajn malnovajn federaciajn ligojn kaj petis denove aliĝi al ILA. Ĉi tiu CNT-ILA estis rekonita kiel la daŭrigo de la trajektorio de ILA en hispana regiono fare de la Eksterordinara Kongreso de ILA en Beogrado je 2017.

Tamen atakoj kontraŭ ILA ne nur estis faritaj dum la sekcioj, kiuj intencis "retrovi" ILA, estis parto de ILA, sed ili daŭris poste kiam ili jam estis malmenditaj.

En 2018 la provoj de CNT-ILK persekuti kaj detrui ILAn en Hispanio ne ĉesis, sed multiĝis kaj iris plu. Tiu jaro, CNT-ILK procesis sep Sindikatojn de CNT-ILA en tribunalo pro uzado de la inicialoj de CNT kaj pro uzado de "ilia" emblemo kaj "ilia" anagramo. En ĉi tiuj unuaj procesoj, ILK en Hispanio petis 350.007 eŭrojn, kiel kompenso pro nepuna damaĝo kaj pro uzado de akronimo de CNT. Finfine, la procesoj estis malakceptitaj de tribunaloj kaj ILK devis rezigni pri siaj provoj jure ataki CNT-ILA.

Malmulta tempo poste, atakoj de CNT-ILK sekvis per la fraŭda elpelo de Loka Federacio el Madrido, la atako kontraŭ ĝiaj sidejoj kaj krima plendo kontraŭ la anarkisindikatisma membraro en tiu urbo. Ĉi tiuj atakoj ankaŭ estis publike denuncitaj de ILA en solidareco kun ĉi tiuj gekunuloj.

Laŭleĝaj atakoj de ILK kontraŭ CNT-ILA revenis meze de 2020, kie dek naŭ Sindikatoj CNT-ILA ricevis procesojn de ILK per la Nacia Tribunalo. Ĉi tiu fakto havis grandan signifon, ĉar ĉi tiu kortumo estas daŭrigo de malnova Kortumo pri Publika Ordo de la faŝisma diktaturo speciale dediĉita al lsubpremo de anarkiismaj kaj kontraŭfaŝismaj batalantoj. En ĉi tiu dua juĝa atako, ILK petis ĉirkaŭ 950.019 eŭrojn entute pro ne ĉesi uzi akronimon de CNT-ILA.

ILK bezonas montri sin kiel batalema kaj eĉ kontraŭkapitalisma organizo, por diferencigi sin kaj vendi sian sindikatan produkton inter la malkontenta laborista klaso. Sed iliaj praktikoj samas al tiuj de grandaj sindikataj burokratioj subvenciitaj de ŝtato kaj kapitalismo, kiuj facile malkaŝas sian perfidon kaj submetiĝon al la sistemo.

Ĉiam okazis, ke iuj sindikataj organizaĵoj, aŭ partoj de ĉi tiuj, revoluciaj en la pasinteco, estas integritaj en kapitalisma sistemo. Certe ke ĉiam estos organizoj, kiuj volas reprodukti sindikatan modelon, kiu utilas al kapitalismo: sindikataj gvidantoj kaj liberigitaj de laboro, aŭtoritatismo, forlaso de laborista lukto en profesiaj estroj, ekskluziva juĝigo de bataloj, rezigno de la revolucia aŭ transforma enhavo de laboristaj organizoj... sindikataj modeloj, kiuj baldaŭ generas tutan koruptan kaj aŭtoritateman reton.

Male al ĉi tio, ILA ne estis fondita por vendi pli-malpli revoluciajn aŭ kapitalismajn proklamojn, ĝi estis kreita por disvastigi emancipajn ideojn inter la laborista klaso, ĉar nur disvastigante revolucian kaj solidaran konscion inter la subprematoj ni povos transformi la lukto kontraŭ atakoj de la hodiaŭaj dungantoj, en la batalo por socio sen morgaŭaj dungantoj. Eble daŭros tempon, sed ne estas eblaj ŝparvojoj. Nur disvastigante revoluciajn ideojn kaj praktikante ilin, ni antaŭenigos revolucian socian transformon.

Tamen ne nur CNT-ILA de Hispanio suferis atakojn, aliaj Sekcioj de ILA ricevis aliajn atakojn de iuj lokaj organizaĵoj kiel IWW el Melburno, kontraŭ membroj de ASF el Melburno kaj Anarkiisma Klubo je la sama urbo, kun la konsento de IWW de Usono, Kanado kaj Aŭstralio. Konflikto komenciĝis kiam IWW-membroj postulis rajton al posedaĵo kaj ejoj de Anarkiisma Klubo, eĉ farante persekutojn kontraŭ ili kaj eĉ publikigi la nomojn de dudek du membroj, kiuj apartenis al Klubo, kiuj montris ilin al polico kaj aŭstraliaj faŝismaj grupoj.

La kazo de gesamideanoj de ASF kaj Anarkiisma Klubo el Melburno tre similas al atakoj, kiujn la ILK kondukas kontraŭ CNT-ILA: Ili atakas nin kaj kunlaboras kun ŝtato por ĉesigi nin.

Anarkisindikatismo en iuj regionoj ne havas hodiaŭ forton, kiun ĝi havis dum pasinta jarcento. Kvankam estas vere, ke ĝi kreskas kun novaj aliĝoj al ILA en landoj, kie ĝi neniam antaŭe ĉeestis, kiel okazis en sia lasta kongreso okazinta en Melburno. Ĉi tio estas malmola realaĵo en Eŭropo precipe, kaj tio povas esti klarigita per multaj faktoroj, inter ili, kiel evidente, fizika ekstermado de tuta generacio de anarkisindikatismaj batalantoj fare de totalismaj reĝimoj de ĉiuj signoj, inkluzive de malbone nomata "socialisma reĝimoj", apero de konsuma socio, ktp, kaj ĉefe preskaŭ totala foresto de revoluciaj ideoj inter laborista klaso.

Konsiderante ĉi tiun fakton, iuj kredas, ke kaŭzo troviĝas en niaj principoj, kaj tial ni devas rezigni pri ili por adaptiĝi al novaj tempoj. Rezigno de ideoj kaj revolucia lukto, en ĉi tiu procezo, finas anstataŭiĝita per tiu adapto al kapitalisma merkato de laboristaj organizoj.

Finfine, estas komuna kaŭzo al ĉiuj ĉi tiuj atakoj, kiu respondas al deziro de ILK, ke ne ekzistu anarkisindikatista organizo, kiu - pro siaj ideoj, ĝiaj praktikoj kaj batalaj spertoj - ombras ilin.

De ILA-SekretarieCo ni kontraŭas ĉiujn ĉi tiujn atakojn kaj denuncas ilin publike, por ke revoluciaj organizaĵoj de laboristoj el ĉiuj landoj de la mondo estu atestantoj de ili, kaj ne nur observu ilin senpasie, sed ankaŭ juĝu mem. Naturo kaj karaktero de ĉi tiuj organizaĵoj, kiuj, malgraŭ sia longa tradicio de lukto, nuntempe agas, tiamaniere kaj alimaniere, kiel deklaritaj malamikoj de laborista klaso.

Sekretarieco de ILA.