Μετάφραση της διεθνούς ανακοίνωσης της IWA-AIT για τη συμπλήρωση 135 χρόνων από την εξέγερση των εργατών του Σικάγο
Εκ μέρους της Γραμματείας της IWA δημοσιεύουμε αυτή την διεθνή διακήρυξη αλληλεγγύης προς τους εργαζομένους του κόσμου ενόψει της Πρωτομαγιάς, στην μνήμη των Μαρτύρων του Σικάγο.
Αυτή η χρονιά σηματοδοτεί την 135η επέτειο από την εξέγερση της Haymarket, που έλαβε χώρα στο Σικάγο των Η.Π.Α το 1886, κατά τη διάρκεια της οποίας η αστυνομία και οι δικαστικές αρχές κατέστειλαν τη γενική απεργία που είχε καλεστεί από το εργατικό κίνημα με στόχο την υπεράσπιση του οκταώρου.
Παρόλο που η καταστολή αποτυπώθηκε τελικά με τον πιο επιθετικό τρόπο στο πρόσωπο οκτώ εργαζομένων, αυτή δεν έκανε διακρίσεις, καθώς οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές έφτασαν σε σημείο να συλλάβουν περισσότερους από τριάντα εργαζόμενους που κατηγορήθηκαν ότι συμμετείχαν στα γεγονότα της Haymarket, όταν, κατά τη διάρκεια της βάρβαρης καταστολής με την οποία βρισκόταν αντιμέτωπη μια εργατική συγκέντρωση, ένας άγνωστος άνδρας πυροδότησε έναν εκρηκτικό μηχανισμό προς τις τάξεις της αστυνομίας, σκοτώνοντας έναν μισθοφόρο.
Το κατασταλτικό σχέδιο ολοκληρώθηκε ένα χρόνο μετά, το 1887, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτέλεσαν δια απαγχονισμού πέντε αναρχικούς αγωνιστές της εργατικής τάξης, οι οποίοι έμειναν γνωστοί διεθνώς ως «Οι μάρτυρες του Σικάγο»: Albert Parsons (δημοσιογράφος), George Engel (τυπογράφος), Adolf Fisher(δημοσιογράφος), August Spies (δημοσιογράφος) και Louis Lingg (μαραγκός). Δύο ακόμα, ο Samuel Fielden (εργάτης στην υφαντουργία) και ο Michael Schwab (τυπογράφος) καταδικάστηκαν σε ισόβια φυλάκιση, ενώ άλλος ένας, ο Oscar Neebe (πωλητής), καταδικάστηκε σε δεκαπέντε χρόνια καταναγκαστικής εργασίας.
Εκείνα τα χρόνια, οι εργατικές οργανώσεις επεκτείνονταν και οι ιδέες της προλεταριακής κοινωνικής επανάστασης εξαπλώνονταν. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1866, είχε δημιουργηθεί η Διεθνής Ένωση των Εργαζομένων, με σκοπό να ανταποκριθεί στις χειραφετητικές φιλοδοξίες του διεθνούς εργατικού κινήματος. Οι φωνές (των εργατών) σίγασαν πάνω στο σχοινί, μια πράξη που είχε διεθνές αντίκτυπο, καθιστώντας έτσι την Πρωτομαγιά μια εκδήλωση μνήμης προς τιμήν του διεθνούς εργατικού κινήματος.
Για άλλη μια φορά, η καταστολή και οι διώξεις ήταν η μόνη απάντηση του Κράτους στην προσπάθειά του να ανακόψει την προπαγάνδα της οργάνωσης και των εργατών, οι οποίοι αγωνίζονταν για την υπεράσπιση του οκταώρου και της γενικής απεργίας. Παρόλα αυτά, και επειδή ήταν αδύνατο να καταστείλουν μια ολόκληρη τάξη για τα ιδανικά και τους αγώνες της, οι τάξεις των καπιταλιστών έπρεπε να επιλέξουν (για να τιμωρήσουν) έναν μικρό αριθμό αγωνιστών προκειμένου να παραδειγματίσουν ολόκληρη την εργατική τάξη για την τόλμη της.
Η καταστολή στο Σικάγο απέδειξε για άλλη μια φορά την αδικία που διαπράττει ο καπιταλισμός εις βάρος του εργατικού κινήματος και αποτέλεσε ένα ξεκάθαρο μάθημα για το τί μπορούμε να περιμένουμε από ταξικούς εχθρούς, όπως είναι το κράτος και το κεφάλαιο. Ωστόσο, αυτή η καταστολή συμβόλισε και εξακολουθεί να συμβολίζει ένα λάβαρο, το οποίο υψώνεται για να υπερασπιστεί την κοινωνική δικαιοσύνη και τα χειραφετητικά ιδανικά της εργατικής τάξης και των αναρχικών ιδεών.
Η δολοφονία των Μαρτύρων του Σικάγο το 1886, αποτύπωσε στη συνείδηση εκατομμυρίων εργατών την άδικη φύση της καπιταλιστικής κοινωνίας και οδήγησε πολλές οργανώσεις να ακολουθήσουν τα ελευθεριακά ιδανικά. Αναδεικνύει, όμως και το γεγονός, ότι κάποιοι ξεχνάνε εσκεμμένα τις ιδέες εκείνες που υπερασπίζονταν οι Μάρτυρες του Σικάγο.
Η ιστορία έχει κάνει ξεκάθαρο το γεγονός ότι οι εργατικές οργανώσεις πρέπει να παραμένουν ανεξάρτητες από τα κόμματα και τις οργανώσεις που έχουν ως στόχο την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας.
Ο επαναστατικός συνδικαλισμός, τις ιδέες του οποίου αντιπροσώπευε και αντιπροσωπεύει ένα μέρος του εργατικού κινήματος, αρνείται κάθε κοινοβουλευτική δράση και κάθε συνεργασία με το Κράτος, επειδή αντιλαμβάνεται ότι η ψήφος δεν προσφέρει τίποτα άλλο παρά το δικαίωμα στην αυτοκρατορία των ψεμάτων, των κοινωνικών ανισοτήτων και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Την ίδια στιγμή, ο επαναστατικός συνδικαλισμός υποστηρίζει την άμεση δράση, η οποία εμπεριέχει τα κύρια μέσα πάλης: την απεργία, το μποϊκοτάζ, το σαμποτάζ κλπ. Η Άμεση δράση βρίσκει την πιο βαθιά της έκφραση στην γενική απεργία, η οποία, σύμφωνα με την οπτική του επαναστατικού συνδικαλισμού, θα πρέπει την ίδια στιγμή να αποτελεί το πρελούδιο της κοινωνικής επανάστασης.
Από τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις στο Κάστρο του Montjuic στην Ισπανία και από την καταναγκαστική εργασία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ρωσικής Σιβηρίας, μέχρι τις κρεμάλες και την ηλεκτρική καρέκλα στις ΗΠΑ, η καταστολή αποτελεί το κύριο εργαλείο που χρησιμοποιεί το κράτος και ο καπιταλισμός προκειμένου να καταστείλουν την εργατική τάξη, την στιγμή ακριβώς που αυτή καταφέρνει να γίνει πραγματικός κίνδυνος για τα προνόμια των καπιταλιστικών τάξεων.
Σήμερα, η εργατική τάξη πρέπει να καταβάλει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια προκειμένου να πετύχει έναν ικανοποιητικό βαθμό οργάνωσης, με σκοπό να υπερασπιστεί και να κατακτήσει καλύτερες οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες μέσω της ταξικής πάλης και του διεθνισμού. Γι’ αυτόν το λόγο, είναι πιο αναγκαία από ποτέ η επαγρύπνηση, η οργάνωση και ο αγώνας με βάση τις αρχές του επαναστατικού συνδικαλισμού και της Διεθνούς Ένωσης των Εργαζομένων.
Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά! Ζήτω η IWA!